معنی بسته زبان در لغت نامه دهخدا

آنکه بر سخن گفتن قادر نباشد. (آنندراج). عَقِد، زبان بسته. (منتهی الارب). عاری از گویایی. دم فروبسته. لال:، شهبازم ارچه بسته زبانم به گاه صید، گرد از هزار بلبل گویا برآورم.، خاقانی.، در فرقت تو بسته زبان می مانم، تا باز نبینمت زبان نگشایم.، خاقانی.، طلب کرد مرد زبان بسته را.، نظامی.، چو مرد زبان بسته نالید زار.، نظامی.، تو دانی ضمیر زبان بستگان، تو مرهم نهی بر دل خستگان.، سعدی (بوستان).،

معنی بسته زبان در فرهنگ لغت هوشیار

آنکه برسخن گفتن قادر نباشد

معنی بسته زبان - جستجوی لغت در جدول جو

بسته زبان

لغت نامه دهخدا

بسته زبان

فرهنگ لغت هوشیار

شکسته زبان

ویژگی کسی که زبانش هنگام حرف زدن می گیرد، الکن، گرفته زبان

فرهنگ فارسی عمید

کلته زبان

(کَ تَ / تِ زَ)

گنگ. (از غیاث). آنکه زبانش به تلفظ درست حروف جاری نگردد. کسی که حرفها را از مخرج آنها ادا نتواند کرد. (فرهنگ فارسی معین) :
روز و شب هست دراطراف جهان سرگردان
تا یکی کلته زبان جاهل احمق به کجاست.
امیرخسرو (از فرهنگ رشیدی)

لغت نامه دهخدا

کوته زبان

(تَهْ زَ)

کوتاه زبان. (فرهنگ فارسی معین). آنکه به جهت نداشتن حق، دعوی نتواند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ز طمع است کوته زبان مرد آز
چو شد طمع کوته، زبان شد دراز.
اسدی.
و رجوع به کوتاه زبان شود

لغت نامه دهخدا

شکسته زبان

(شِ کَ تَ / تِ زَ)

الکن. گرفته زبان. (ناظم الاطباء). آنکه زبان فصیح ندارد یا لکنت داشته باشد. (آنندراج). الثغ. الکن. آنکه ادای حروف از مخارج بخوبی نتواند و دال را بجای کاف و لام را بجای راء و مانند آن تلفظ کند. کژمژزبان. (یادداشت مؤلف). کسی که زبان او در حرف زدن بگیرد و الفاظ را درست ادا نتواند کرد. (تعلیقات فروزانفر بر فیه ما فیه ص 323) : اگر کسی را در اندرون نظری کژ لابد جوابش کژ می آید و با خود برنمی آید که جواب راست گوید، چنانک کسی شکسته زبان باشد هرچند که خواهد سخن درست گوید نتواند. (فیه مافیه ص 150).
من کیم هندوی شکسته زبان
کاین دلیری کنم چو بی ادبان.
امیرخسرو (از آنندراج).
- شکسته زبانک، شکسته زبان:
گویی زبان شکسته و گنگ است بت ترا
ترکان همه شکسته زبانک بوند نون.
عمارۀ مروزی

لغت نامه دهخدا

سیه زبان

(یَهْ زَ)

سیاه زبان. بدزبان. عیبگو، کسی که دعای بد او اثر کند. (غیاث اللغات). شخصی که زیر زبانش سخت سیاه باشد و نفرین او تأثیر داشته باشد و او را سق سیاه نیز گویند. (آنندراج) :
پیک بشارتی شد و اشک سفید پی
سهم سعادت آمده آه سیه زبان.
میرالهی (از آنندراج).
- سیه شدن زبان، از کار افتادن زبان به سبب پر گفتن. (آنندراج) :
فقیه اگرچه سیه شد زبانش از تکرار
نیافت مسئله چون کلک تنگ شق ز کتاب.
طغرا (از آنندراج).
، سق سیاه شدن:
حذر از تیره روزی باید ای اهل سخن کردن
زبان چون شد سیه ویران کند شهری بنفرینی.
محسن تأثیر (از آنندراج).
رجوع به سیاه زبان شود

لغت نامه دهخدا

بسته میان

مستعد و آماده خدمت

فرهنگ لغت هوشیار

شکسته زبان

آن که زبان نافصیح دارد، آن که لکنت زبان دارد

فرهنگ لغت هوشیار

کلته زبان

آنکه زبانش بتلفظ درست حروف جاری نگردد کسی که حرفها را از مخرج آنها ادا نتواند کرد: (روز و شب هست در اطراف جهان سر گردان تا یکی کلته زبان جاهل احمق بکجا ست)، (امیر خسرو)

فرهنگ لغت هوشیار

کوته زبان

کسی که در سخن گفتن عاجز باشد آنکه گفتارش فصیح نباشد

فرهنگ لغت هوشیار

بسته میان

کنایه از آماده به خدمت

فرهنگ فارسی معین

معنی بسته زبان - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما